Czemu leczo odjeżdża, ręce złamawszy na pancerz?

Serwus, potworki

Najpierw było leczo.

Potem stałam w pracy i nagle pomyślałam sobie "Czemu leczo odjeżdża, ręce złamawszy na pancerz?"

Ta nagła, niespodziewana i raczej nie moja własna myśl spadła na mnie jak kosmiczny spodek na samym środku ulicy Gdańskiej, i- uwaga, uwaga- zainspirowała do stworzenia czegoś naprawdę potwornego.

Wers, z którego leczo nagle i bezlitośnie wyrzuciło Cień, to cytat  który jest dla mnie najbardziej poetyckim kawałkiem poezji wśród wszystkich kawałków poezji jakie kiedykolwiek widziałam. Nie żebym go lubiła. Po prostu uczyłam się na nim ogarniać stopy rytmiczne w wierszu. Powtarzałam je częściej niż "Ojcze Nasz" i mój własny pesel. Arghhh.

Zaczęło się od lecza. Skończyło na poezji. Chciałabym napisać Wam o poezji i proszę jeszcze nie uciekać.

"Zamknijcie drzwi od kaplicy

I stańcie dokoła truny;

Żadnej lampy, żadnej świecy

W oknach zawieście całuny.

Niech księżyca jasność blada

Szczelinami tu nie wpada

Tylko żwawo, tylko śmiało."

~Mickiewicz

Rozkminiałam, kogo dać na pierwszy ogień w tym leczo.

Kogoś, kogo lubię? Kto mnie ukształtował? Najnowsze odkrycie? Może tematycznie?

W końcu ten pierwszy ktoś, ten pierwszy wiersz może sprawić, że polubicie moje leczo albo więcej tu nie zajrzycie.

Ale... Cokolwiek bym wybrała, nie byłabym zadowolona.

Więc co się będę spinać.

Będzie o księdzu Janie Twardowskim.

Pytania

Gdzie się prawda zaczyna a gdzie się rozum kończy

gdzie miłość między nami a gdzie już cierpienie

czy łza czy na nosie ciepło zimnej wody

dokąd razem idziemy by umrzeć osobno

czy słowo jeszcze słowem czy nagle milczeniem

czy ciało wciąż oddala czy tylko zasłania

w którym miejscu odchodzi Pan Bóg oficjalny

i nie patrzy w przepisy bo już jest prawdziwy

o święty krzyżu pytań jak niewiele ważysz

gdy małe głupie szczęście liże nas po twarzy

Straszliwie podoba mi się element zaskoczenia, którym są ostatnie dwa wersy. To takie przewrotne- człowiek spodziewa się jakiejś odpowiedzi... Albo chociaż komentarza, że te pytania są ważne i ciężkie. A tutaj kompletnie z innej bajki- o szczęściu. Nie spodziewałeś się, smutasie, co nie?

Wyjaśnienie

Nie przyszedłem pana nawracać

 zresztą wyleciały mi z głowy wszystkie mądre kazania

 jestem od dawna obdarty z błyszczenia 

jak bohater w zwolnionym tempie

 nie będę panu wiercić dziury w brzuchu 

pytając co pan sądzi o Mertonie*

 nie będę podskakiwał w dyskusji jak indor

 z czerwoną kapką na nosie 

nie wypięknieję jak kaczor w październiku

 nie podyktuję łez, które się do wszystkiego przyznają

 nie zacznę panu wlewać do ucha świętej teologii łyżeczką 

 po prostu usiądę przy panu

 i zwierzę swój sekret

 że ja, ksiądz,

 wierzę Panu Bogu jak dziecko

Chętnie zobaczyłabym proces wlewania teologii łyżeczką. Ksiądz Twardowski ma ciekawy zwyczaj wplatania w całkiem poważne wiersze wyrażeń zupełnie potocznych, ale uroczo pasujących do sytuacji.

*Thomas Merton- ksiądz, pisarz i poeta, należący do zakonu trapistów

Pisanie

Jezu który nie brałeś pióra do ręki

nie pochylałeś się nad kartką papieru

nie pisałeś ewangelii

dlaczego nie pisze się tak jak się mówi

nie pisze się tak jak się kocha

nie pisze się tak jak się cierpi

nie pisze się tak jak się milczy

pisze się trochę tak jak nie jest

Uniwersalne dla wszystkich ludzi piszących i bezradnych.

Szukasz

Szukasz prawdy ale nie tajemnic

liścia bez drzewa

wiedzy bez zdziwienia

boisz się oprzeć na tym czego nie można dotknąć

zaczynasz od sukcesu wielki i zbędny

nie milczysz ale pyskujesz Bogu

chcesz być kochany ale sam nie umiesz kochać

myślisz że sobie zawdzięczasz wyrzuty sumienia

nie wiesz że dowodem na istnienie 

jest to że dowodu nie ma

inteligentny i taki niemądry

Prztyczek w nos.

Moim zdaniem ten wiersz dobrze ukazuje podejście chrześcijan do szukania prawdy i mądrości. To podejście, które tak wkurza racjonalistów, którzy chcieliby wiedzieć wszystko, wszystko wyjaśnić, wszystko dotknąć i wszystkim rządzić.

To teoretycznie bardzo logiczne podejście do życia, ale chłodne i troszkę nudne.

***

Poprzedni post usunęłam... przypadkiem. Kompletnie przypadkiem. A nie mam kopii zapasowej. I kto tu jest największym głuptakiem na świecie? :C

Przypominam, że jestem już na fb! (patrz w prawo). Nie myślcie, że Wam to odpuszczę, jak się już odważyłam założyć stronę :D

See you!